سلام من پسر هستم 14 ساله از یکی از شهرستان های کرمان.حدود سه سالی هست متوجه شدم که فوت فیتیش و مازوخیسم هستم البته بخاطر فرهنگ و اعقاید بسیار قدیمی خانوادم نمیتونم بهشون بگم یا به روانپزشک متخصص مراجعه کنم.علاقم به پا هست و با هیچ کفش یا جورابی تحریک نمیشم بیشتر هم با جنس موافق.(تا حالا با هیچ پایی تحریک نشدم فقط دوست دارم اون پایی که از نظر خودم خوشگل به نظر میاد رو نگاه کنم)توی مدرسه از بچگی هر کدوم از دوستام که میدیدم صورتش خوشگله دنبال یه فرصت بودم که پاش رو هم ببینم ولی به محض اینکه میدیدم چون اونجوری میخواستم نبوده دیگه ازش بدم میومد(یه جورایی توی اون مدت که دوست داشتم پاشو ببینم انگار روی اون طرف کراش داشتم شرمنده ولی نمیدونم درست کلمه چیه)الان حدودا یه سه ماهی میشه روی یکی از دوستام که صورتش خوبه کراش زدم و میخوام پاشو ببینم اما موفق نشدم.همش به خودم میگم این دوستته به تو به عنوان دوستش نگاه میکنه خجالت بکش هی گریه میکنم که چرا اینجوریم.این مشکل به حدی رسید که خودم میخواستم تموم بشه و میدونستم تنها راهش طبق چیزایی که طی موارد قبل فهمیده بودم اینه که پاشو ببینم ولی نتونستم.تا حالا دو بار داخل مدرسه موقع نماز منتظر بودم تا موقع وضو پاشو ببینم ولی وضو نمیگرفت.چند وقت پیش برای یه کار درسی رفتم در خونشون و با خودم گفتم این دفعه دیگه با دمپایی یا سندلی چیزی میاد پاشو میبینم ولی با کفش اومد.بعد از اینکه اومدیم خونه یه حسی داشتم یه جوری انگار اون ده دقیقه ای پیشش بودم خیلی بهم خوش گذشته و دوست دارم بازم کنارش باشم و وقتمو باهاش بگذرونم.(شرمنده ولی مجبورم کامل توضیح بدم اینکه تا حالا تمایل به لیس زدن هیچ پایی نداشتم)الان خیلی حالم بده درسم خوبه ولی بخاطر این قضیه اصلا نمیتونم تمرکز بگیرم همش گریه میکنم که چرا باید اینشکلی بشه چرا باید رو کسی که مثل داداشش دوستم داره کراش بزنم.از دوستام هم پرسیدم و گفتن خب دوستش نداشته باش مثل ما که هر وقت میخوایم به کسی علاقمند یا ازش متنفر میشیم ولی نمیتونم انگار دست خودم نیست.الان مشکلاتم یک کراش زدن روی دوستمه دو تمایل به دیدن پاهاش.مازوخیسم برام مهم نیست.عذاب وجدان این دو تا خیلی داره اذیتم میکنه.لطفا اگر کسی میتونه کمکم کنه
نظرت چیه؟